Wednesday with Bear Wish
งานนี้เป็นงานของวิชา Editorial Design เป็นงานที่ต้องนำบทความมาตีความแล้วแตกออกเป็นคอนเสป ซึ่ง 1 บทความสามารถตีได้หลายคอนเสปมากค่ะ
บทความนี้เป็นบทความเกี่ยวกับ Creative คนหนึ่งกับเพื่อนของเขาซึ่งเป็นหมี ชื่อ Bear wish
- เนื้อหาสำคัญจะอยู่ในตอนท้ายของบทความซึ่งตัวเอก2ตัวได้คุยกันในสวนสัตว์ของเชียงใหม่ เพื่อนหมีของเขาได้เกริ่นออกมาลอยๆว่าเขาเคยเจอวัยรุ่น
- กลุ่มหนึ่งกำลังขว้างปาก้อนหิน กระป๋องน้ำอัดลมใส่หมีควายในสวนสัตว์ และแน่นอนเขาเข้าไปต่อว่าเด็กกลุ่มนั้น แต่ทว่าโดนเด็กกลุ่มนั้นสวนกลับมาว่า
จะสนใจทำไมสัตว์พวกนี้มันเจ็บไม่เป็นหรอก ใจความสำคัญอยู่ ณ ประโยคนี้เพื่อให้ผู้อ่านได้พิจารณาว่ายังหลงเหลือคนที่มีความคิดแบบนี้อยู่
- แล้วเขายังเล่าเรื่องราวเพิ่มเติมเกี่ยวกับการทารุณกรรมสัตว์ตามประเทศต่างๆทั้งที่มีองกรณ์มากมายต่อการการล่าสัตว์หรือทำร้ายสัตว์ สุดท้ายเขาได้ทิ้งคำถามไว้ว่าควรจะมีสวนสัตว์หรือไม่?
- โดยเพื่อนของเขาให้ความเห็นว่ามีก็ดีเราจะได้ศึกษาชีวิตและธรรมชาติของสัตว์ป่า
- และแบร์วิชก็ยังไม่สามารถตอบได้ว่าตัวเขาคิดเช่นไรกับสวนสัตว์ สัตว์ป่าควรอยู่ในป่าไม่ใช่หรือ?
Concept กักขังและอิสระ
หากสังเกตดีๆจะเห็นได้ว่าด้านในของป่า คือกรงขัง ซึ่งอยากจะเปรียบเทียบกับสวนสัตว์ค่ะ
วัตถุประสงค์
- เพื่อให้ผู้ที่ชมผลงานได้ดู สัมผัส เล่น และคิดตามกับผลงานว่าสัตว์ป่าควรจะอยู่ในกรงหรือในป่า
- ต้องการให้ผู้คนได้คิดและตระหนักถึงความเป็นอยู่ ชีวิต และจิตใจของสัตว์ป่าที่ถูกกักขังและทารุณ
จากภาพ ต้องการจะสื่อให้คิดตามว่าหมีควรจะอยู่หรือควรจะไป? ฉากหลังควรจะเป็นกรงขังหรือป่าไม้?
แนวความคิด
- ใช้symbolของหมีเข้ามาเป็นสื่อ ที่เลือกหมีมาใช้เป็นเพราะว่าในบทความคนที่กล่าวถึงการทารุณกรรมสัตว์ก็คือหมีที่ชื่อแบร์วิช และในบทความยังมีการกล่าวถึงหมีแพนด้าที่สวนสัตว์เชียงใหม่อีกด้วย และsymbolหรือlogoรูปหมีมีการใช้สื่อความถึงความน่ารัก การรณรงค์(WWF) การเรียกร้องความสงสารมามากมายจนเป็นที่รู้จักกันของผู้คนแล้วจึงเลือกใช้symbolของหมีมาทำงานชิ้นนี้
- อยากจะใช้วิธีเจาะกระดาษเข้ามาแทนการปริ๊นสีทั้งแผ่น ต้องการจะใช้สีให้น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะอยากจะสื่อถึงความเป็นรรมชาติ
- ถ้าหากว่าการที่ไม่ใช้สีเขียวทำให้ผลงานดูไม่เหมือนว่าหมีได้รับอิสรภาพ จะตัด/เจาะกระดาษให้เป็นsymbolของต้นไม้หรือต้นไผ่เพื่อสื่อถึงธรรมชาติของหมี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น